Descripcion
Dins ʾqueste libre estrange, que los chavaus mai los auseus l-i parlen, que aubres, peiras mai vents l-i son grands tesmonhs, los mòrts tan presents, los temps en desbrege, lo Crist segur de res, Lenin, de passatge, segur de tot, dins ʾqueste libre estrange que lo jorn l-i sembla lo somnhe de la nuech, que la pròsa totjorn poetica l-i se boira de vers sovent prosaïcs, dins ʾqueste libre estrange parier de degun autre, entras de petit a petit, passejat d’aquí lai, te chau dau temps, tot son temps de pajas perfin que, tot plan ʾsemblat, te sia balhat de comprener los perque mais los coma de l’istòria d’aqueu dròlle (Armand Robin de segur) que, prund de Bretanha pacana, questa de se trobar d’entre los libres.
Jan dau Melhau, un jorn se disset : « Vau tornar legir Le Temps qu’il fait. » N’era pas a la tresena paja que se disia : « N’es gran, ʾquo es pas lo legir que me chau, mas lo revirar dins ma lenga. Que tant me sembla, que tant se semblen nòstres dos país… »
