Nascut en 1861 dins una familha paisana de Carcin, Antoine Crépin – dit Antonin – Perbòsc foguèt regent dins de vilatges de Tarn e Garona fins a 1912, après d’estudis a l’Escòla normala de Montauban.
Puèi bibliotecari de la vila de Montauban de 1912 a 1932. Moriguèt en 1944.
L’encontre amb Forès, poèta e òme d’escritura, puèi quauquas annadas los escambis amb Prosper Estieu, regent dins Aude, foguèron decisius per l’espelida de l’interès de Perbòsc per la lenga occitana mairala. L’empleguèt per escriure una òbra poëtica dins una lenga precisa e noirida de tots los mots ausits dins la boca dels paisans o trapats dins los pergamins antics.
En seguida del lemosin Roux, Perbòsc e Estieu tornèron balhar a l’escritura de l’occitan lengadocian una grafia classica potzant a la sorga de l’escritura dels trobadors e dels archius publics. Son a l’origina de la grafia modèrna de la lenga occitana.
Emplegant la lenga qu’èra la de cada jorn dins l’ensenhament, Perbòsc foguèt tanben un dels màgers acampaires de contes populars e de totas las paraulas del pòple.
Sas òbras pòrtan testimoniatge de la fòrça de son escritura e de la prigondor de sas analisis.
