Miquèu de Camelat (1871-1962), autor màger de la literatura d’òc en Gasconha, qu’estó tanben un deus mes valents obrèrs deu son movement culturau.
Un deus fondators, dab Simin Palay, de l’Escole Gastou Febus, escòla felibrenca plan vitèca dens tota la prumèra mitat deu sègle XXau, creator d’almanacs populars, qu’estó enqüèra redactor deu jornau La Votz de la Tèrra abans la guèrra de 1914, puish cap redactor pendent detzenats d’annadas de la revista Reclams, dinc a la soa mort, o quasi.
Influençat a la debuta, solide, per las òbras de Frederic Mistral, lo son calam que vad lèu originau e las soas òbras que hèn véder ua lenga mestrejada e tribalhada, gessida com se deu de la paraula populara mes tanben harguada per l’escrivan tà vàder lenga literària.
A despart deu son teatre, tròp desconegut, que podem mentàver las soas òbras majas, qui an ubèrt sendèrs navèths tà l’escritura d’òc en Gasconha : Belina (1899), Morta e Viva (1920), Vita vitanta (1937) e los Memòris d’un Capborrut (1938).
